موشومه

كأنى اتوشمت بمصر ..
وهيّه بيّا موشومه ..
وانا اللّى ف غنايا
مابعرف سعيده .. ولاّ مكلومه
...بحبها غصب ..
وحبى همّ تقل ..
وتملّى فاضله فى حبها ..
محرومه
_______
هبه عبد الوهاب

حكايتى مع لندا

**
حكايتى مع لندا

ـــــــــــــــــــــــــــــــــ

أنا لندا كانت صحبتى
عايشه معايا ف دنيتى
كنّا بنلعب فى الغيطان
واتقاسمنا كتير سوا
ف بلادنا دى
طعم الهوان ..
والمسلمين والقبط
فى الشوارع كلها متجمعين
وأخوها مينا أما اتقتل
يوم كنيسة القديسين م اتفجرت
ـ أصل مينا
كان مصاحب
كل جدعان حتتى ـ
يومها لندا وأهلها
كرهو كل المسلمين
والذكريات الحلوه بينا اتدمرت
وافترقنا ..
والدموع مكانتش ع الواد اللّى راح
فى حادثة الجبن الخسيسه
انما كانت جنازة للمحبّه
اللّى ف يومها اتدبّحت بإيدين خبيثه
مرت الأيام علينا ..
اتوجعنا
ف كل مرة كات بتتقابل عنينا
والسكات بيلوم وجعنا
والدموع كات حاضنه خدى وخدها
والحقايق كلها
كات ضايعه خالص وقتها
نفسنا نرجع صحيح
ننسى أيام بكانا
بس مش عارفه افهّمها
اللّى حاصل ده
مليش ..
ولا لـ مسلم يد فيه
والدمع ف خدونا اشتكى
ولو بكينا العمر كله
جرحنا مش هنداويه

واتقابلنا مرّه صدفه فى الميدان
اللّى فاضل م اللّى بيننا
زكراياتنا واللّى كان
والغضب ف سُكتنا كانت صرخته
بركان صخب
يوم الغضب
يوم ما رشّونا بقنابل م اللهب
يومها أخويا مد ايده وقالها ..
إوعى تنسى إن مينا
زى أخويا و كان حبيبى ..
ياما روحنا وياما جينا كتير زمان
ياما قضّينا النهار بنلعب
فى جناين البرتقان
عند الجيران
إوعى تنسى يا لندا إنه
عدوى هوّه عدوكم
ودم مينا بيجرى ف عروقنا يا لندا
دمّى هوّه دمّكم
ف النهايه
انا أصلى مصرى
وعمر مصر ما خلّفت
ف يوم جبان
وانا حلمى هوّه حلمكم
هاتى ايدك واحضنى
طعم الكرامه اللّى اتوأد
فى قلوبنا على مر الزمان
انهرده الحلم بينا بيتولد
بالوحده هيعود الأمان
الفرقه دى مش وقتها ..
قومى يالله ف وسطنا
كل مصر اتوحدت
وحقى هوه حقكم ..
كل ظالم ولّا طاغى
لو يفكّر
يوم يفرق شملنا
لازم يا لندا
نقوم بسرعه ونطرده من وسطنا
دى أرضنا
برده هيّه أرضكم

ــــــــــــــــــــــ

هبه عبد الوهاب